Rozdział 3

PJ - Już mała nie płacz - zaczął głaskać mnie po głowie - Mam zadzwonić po Sue, czy idziesz do mnie.
J - Zadzwoń po ciocię.
PJ - Już - wyjął telefon z kieszeni i nadal mnie tuląc wybrał numer - Hej kochanie mam prośbę przyjedziesz po Jewel. Ale jak to. Okej okej - rozłączył się i spojrzał na mnie - Susan pojechała na jakiś tam zjazd managerów czy coś i będzie dopiero wieczorem.
J - Mogę iść do ciebie.
PJ - Chodź - pomógł mi wstać i razem ruszyliśmy do jego gabinetu. Po drodze minęliśmy jeszcze zdziwione One Direction. Nagle Louis odłączył się od nich i podszedł do mnie.
Lou - Jak coś to dzwoń - podał mi karteczkę z numerem - Jesteś moją siostrą i chcę cię poznać, więc - zaczął drapać się w tył głowy - No po prostu dzwoń lub pisz.
J - Dzięki Lou - pocałowałam go lekko w policzek i poszłam za Maksem.
PJ - Chcesz gorącej czekolady?
J - Poproszę - siadłam na krześle i wytarłam mokre policzki. Po chwili w dłoniach trzymałam kubek ciepłej cieczy. Nagle zadzwonił jego telefon. Zaczął rozmawiać. ja w tym czasie wyjęłam z torby rysunek i kredki i zaczęłam malować. Kiedy skończył rozmawiać spojrzał na mnie.
PJ - Nie pogniewasz się jeśli zaraz przyjdzie Simon Cowell.
J - To twoje biuro, a tak poza tym to po co?
PJ - Jako, że chłopcy chodzą tutaj do szkoły to chcemy zorganizować mały x factor u nas w szkole i przyjadą wszyscy finaliści z edycji chłopców jak i sędziowie. No i każdy z ochotników dostanie swojego trenera.
J - Brzmi nieźle - powiedziałam tylko i znów zatraciłam się w malowaniu, a Max zajął się papierową robotą. Jakiś czas później ktoś zapukał do drzwi.
PJ - Proszę - krzyknął, a ja podziwiałam ukończony obrazek.
SC - Dzień dobry - na dźwięk głosu Simona podniosłam głowę do góry. Jak ja go dawno nie widziałam. Od bootcampu gdzie odpadłam minęło 2 lata. To szmat czasu.
PJ - Maksymilian Jackson dyrektor szkoły - przedstawił się oficjalnie, a ja posłałam mu uśmiech.
SC - Simon Cowell - uścisnęli sobie dłonie - A ciebie kojarzę tylko nie wiem skąd - zwrócił się do mnie.
J - Jewel Hunter miło mi - podałam mu dłoń.
SC -Czekaj, czekaj szara myszka z niezwykłym głosem. pamiętam cię odpadłaś w bootcampie bo stwierdziliśmy że nie dasz sobie rady.
J - Zgadza się. Dobra to ja może nie będę przeszkadzać.
PJ - Jedz do domu jak coś potem sprawdzę czy wszystko okej.
J - Pa Max, do widzenia panie Cowell - powiedziałam z uśmiechem i wyszłam. Zaraz jednak zawróciłam się - Przepraszam zapomniałam obrazku - zszokowana zobaczyłam jak Simon stoi z nim w dłoni i się w niego wpatruje.
SC - Śliczny - powiedział tylko i chciał mi go oddać ale powstrzymałam go.
J - Może pan zatrzymać - powiedziałam z uśmiechem.
SC - Na pewno?
J - tak.
SC - A mogę podpis autora.
J - Pewnie - szybko podpisałam i żegnając się wyszłam z gabinetu i ze szkoły. Wkładając słuchawki w uszy włączyłam muzykę i wskoczyłam na deskę. Postanowiłam nie jechać jeszcze do domu, więc skierowałam się na cmentarz do mamy. Po drodze kupiłam 3 białe róże i znicz. Na miejscu zapaliłam znicz i położyłam kwiatki, a sama siadłam na ławeczce obok.
J - Szkoda że cię tutaj teraz ze mną nie ma. Tęsknię za tobą. Teraz chciałabym się do ciebie przytulić i usłyszeć że wszystko będzie dobrze. Ale nie usłyszę już tego z twoich ust. Mogę liczyć na ciocię, Maksa, ale mi tak strasznie ciebie brakuje. Kocham cię mamuś - wytarłam samotną łzę spływającą po policzku - No ale szkoda smutków. Znów spotkam Cher i Rebeckę. Przyjadą do mnie do szkoły. Jestem ciekawa czy będą dla mnie miłe tak jak w X factorze i czy mnie poznają. Przecież dawno się nie widziałyśmy. Może o mnie zapomniały........ 
Posiedziałam u mamy jeszcze ze 2 godzinki po czym wróciłam do domu i zmęczona całym tym pogmatwanym dniem usnęłam na kanapie w salonie oglądając powtórkę "Mam talent".

Przepraszam, ze krótki i głupi, ale nie mam za bardzo czasu na pisanie i weny. przepraszam za to badziewie które napisałam. Liczę na wasze komentarze nawet jakby miały być negatywne.